Την Παρασκευή το  πρωί 15/4  καλωσόρισαμε την Άνοιξη φυτεύοντας λουλούδια στον κήπο του σχολείου μας. Μέλη του Συλλόγου Γονέων μαζί με τις δασκάλες των τάξεων Α και Γ φύτεψαν λουλούδια και μυρωδικά φυτά μετατρέποντας ένα σημείο της αυλής μας σε έναν όμορφο κήπο. Τα παιδιά συμμετείχαν σε όλη τη διαδικασία και έμαθαν μικρά κόλπα κηπουρικής!
Η δράση έγινε στα πλαίσια περιβαλλοντικού προγράμματος που ακολουθούν οι συγκεκριμένες τάξεις και υλοποιήθηκε με την υποστήριξη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων.

Ήταν μια όμορφη μέρα για το σχολείο μας γεμάτη γέλια, φωνούλες, χαρά και ΧΡΩΜΑΤΑ?

Δευτέρα  9  Φεβρουαρίου 2015

Θέμα: Είσαι μια γέρικη ελιά . Διηγήσου την ιστορία σου

Ζώα μου κάποτε εγώ ζούσα στο δάσος με την μητέρα μου που πρόσφερε στους ανθρώπους ελιές και λάδι.  Μια μέρα ένας κακός άνθρωπος έβαλε φωτιά και έκαψε το δάσος, μαζί και την μητέρα μου. Από τότε δεν την ξαναείδα. Εμένα η φωτιά δεν με είχε κάψει.

Πέρασε μια μέρα και ήρθε ένας ξυλουργός, με πήρε και με φύτεψε στον κήπο του. ?Έτσι μεγάλωσα και πρόσφερα στους ανθρώπους και εγώ με την σειρά μου τους καρπούς μου στην οικογένεια του καλόκαρδου ξυλοκόπου.

Μέχρι και σήμερα βγάζω ελιές. Θεός χωρεστον τον ξυλοκόπο που με έφερε στον κήπο του.

Νιώθω πολύ ωραία που είμαι γέρικη γιατί είμαι και λίγο σοφή και γιατί όταν ήμουν νέα δεν ήξερα τόσα πολλά πράγματα.

Μαρία Χέλμη 

Πριν από πολλά χρόνια, υπήρχε ένα παιδί που δεν είχε γευτεί ποτέ ελιά, γι’ αυτό και ήθελε την ολόδική του, για να τρώει όσες ελιές θέλει. Γι’ αυτό φύτεψε εμένα και με μεγάλωσε με φροντίδα στον ελαιώνα του πατέρα του.

Όταν ήμουν μικρή , μου άρεσε να παίζω με τα ζώα που έβρισκαν καταφύγιο στην κουφάλα μου. Το όνειρό μου ήταν να δώσω στους ανθρώπους τους καρπούς μου, τα προϊόντα μου. Μ’ αυτά τα όνειρα και τα παιχνίδια πέρασαν τα χρόνια και ενηλικιώθηκα.

Στο χωριό όπου βρισκόμουν, γίνονταν όλο γλέντια και χαρές και καμάρωνα  που  τα προϊόντα  μου  ξεχώριζαν ανάμεσα στα άλλα πάνω στο τραπέζι. Πιο πολύ καμάρωνα που είχα καταφέρει να καρποφορήσω. Στα εκατό μου χρόνια περίπου, έζησα έναν πόλεμο και με λύπη μου σας  αποκαλύπτω πως πολλοί στρατιώτες έπεσαν νεκροί στις ρίζες μου. Ευτυχώς, ο φρικτός πόλεμος του 1940 τελείωσε και έτσι οι περαστικοί συνεχίζουν να ξαποσταίνουν κάτω από το παχύ φύλλωμά μου.

Αυτή είναι η ιστορία της ζωής μου, γεμάτη όνειρα, βιώματα, και εμπειρίες. Εύχομαι να μπορούσα να καρποφορήσω ξανά και να σας χάριζα του κόσμου τις ελιές…!

Γιάννης Καραβίτης

7

Με αφορμή την έρευνα «Το Χαλάνδρι μέσα από τα μάτια των παιδιών» που διεξήχθη για το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, δόθηκε η δυνατότητα στους μαθητές της ε? τάξης να εκφράσουν τις ιδέες τους για την πόλη τους. Τα παιδιά αρχικά, χρησιμοποιώντας τη ζωγραφική, αποτύπωσαν τις θετικές και τις αρνητικές εικόνες που έχουν για την πόλη που ζουν.

Στη συνέχεια, βγήκαν στη γειτονιά τους με φωτογραφικές μηχανές και απαθανάτισαν τις γωνιές που τους αρέσουν καθώς και αυτές που δεν τους αρέσουν.

Αφού εκτυπώθηκαν οι φωτογραφίες, ξεκινήσαμε την επεξεργασία τους. Τα παιδιά εργάστηκαν σε ομάδες, και με τη μέθοδο της ζωγραφικής και του κολλάζ δημιούργησαν!

Τις φωτογραφίες με τα θετικά χαρακτηριστικά του Χαλανδρίου τις κόψαμε και αυτά που μας άρεσαν τα κολλήσαμε στις ομαδικές ζωγραφιές μας που παρουσίαζαν όλα όσα μας αρέσουν στο Χαλάνδρι. Σπίτια με περιποιημένους κήπους, ύπαρξη δικτύου ποδηλατόδρομου και πεζόδρομων, χώροι με πράσινο, χώροι αναψυχής και μέσα μαζικής μεταφοράς είναι τα βασικά θέματα που εντοπίσαμε.

Τις φωτογραφίες με τα αρνητικά χαρακτηριστικά του Χαλανδρίου τις ?μεταμορφώσαμε «διορθώνοντας» με τη μέθοδο του κολάζ ό,τι δεν μας άρεσε.

Έπειτα, φτιάξαμε δύο αφίσες και τις κολλήσαμε στο σχολείο για να τις βλέπουν μικροί και μεγάλοι με σκοπό να τους ενημερώσουμε και να τους ευαισθητοποιήσουμε για όλα όσα μας απασχολούν.